روزی که شاه رفت مامان اجازه نمی داد ما حتی وارد خیابان شویم .ما در خانه بودیم صدای بوق ماشین ها ما را از جا پراند .رفتیم پشت بام .مامان داد میزد :بیایید پایین .اما کسی گوش نمی داد. خیابان دماوند غلغله بود .به شنیدن صدای تیر عادت داشتیم .اما صدای بوق وخنده و شادی را مدت ها بود فراموش کرده بودیم .می دانید چند وقت بود عروسی نرفته بودیم. مدر سه ها تعطیل بود وبه علت شرایط خاص اجازه نداشتیم با دوستان تماس بگیریم علاوه بر آنکه بسیاری از آنها تلفن هم نداشتند.

آن شب اولین شبی بود که راحت زیر کرسی گرم بدون هیاهو ی همیشگی  خوابیدیم